C'était bonard!

De laatste blog van deze reis schrijf ik op dezelfde plek als waar ik drie maanden geleden mijn eerste verhaal geschreven heb: op mijn kamertje bij mijn ouders thuis. Aan de ene kant voelt het als de dag van gisteren dat mijn mond openviel bij het zien van mijn tijdelijke kamer, maar aan de andere kant heb ik meer bijzondere dingen gedaan dan ik normaal in een jaar zou doen. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik een geweldig mooi avontuur heb beleefd! ik had het voor geen goud willen missen en zou het zonder aarzelen nog en keer over doen. Als ik een minpuntje zou moeten noemen, zou het zijn dat het zo kort was. Ik had er graag nog een maand (of meer) achteraan geplakt :). Natuurlijk mag ik niet klagen en vind ik het ook leuk weer thuis te komen! Het is wel vreemd om hard te lopen over volkomen plat terrein en iedereen die je passeert Nederlands te horen praten, maar voordat ik jullie ga vertellen hoe Nederland eruit ziet, zal ik het maar bij mijn laatste weken in Genève houden. Want hoewel ik jullie dat in mijn vorige blog misschien heb laten geloven, heb ik natuurlijk niet alleen maar in de bibliotheek liggen slapen ;).

Uitgebreide uitstapjes hebben na onze vakantie wel achterwege gelaten, maar ik heb genoeg gelachen en gek gedaan tijdens feestjes, avonden met mijn huisgenoten, samen eten en het voorbereiden van onze presentatie. Misschien weten jullie nog dat ik ook een “keuzevak” over het Zwitserse gezondheidssysteem heb gevolgd. Uiteindelijk was dit verplichte vak leuker dan ik had verwacht. De les over de economische aspecten van het systeem was vooral een les over hoe je in een groep van zes het beste kon doen alsof je oplette en alles interessant vond, terwijl je eigenlijk tijdelijk geen Engels (met een Frans accent) meer kon verstaan en bij iedere dia hoopte dat het de laatste was. Er is echter ook een keer iemand van het Rode Kruis langs geweest, die mijn ambities om ooit een keer voor zo’n internationale organisatie te gaan werken alleen maar heeft aangewakkerd. Ook zijn we naar de WHO geweest en hebben we een rondleiding bij de United Nations gekregen. Het was heel interessant, al schaamde ik me wel een beetje toen ik er halverwege de tour door de UN achter kwam dat ik enkele jaren geleden dezelfde rondleiding had gekregen :P. Als afsluiting van het keuzevak moesten we op vrijdag 20 april in een presentatie voor de rest van het jaar de Zwitserse en Nederlandse gezondheidszorg vergelijken. Omdat we uit ervaring wisten dat zulke presentaties heel saai kunnen zijn, hebben we het een beetje proberen op te leuken door het te illustreren met korte toneelstukjes, een filmpje over de totstandkoming van de Nederlandse fietspaden en door alleen te presenteren vanuit een voorafgaande meerkeuzevraag, waar de studenten op konden antwoorden door papiertjes met A, B, C of D omhoog te houden. De studenten kenden dit systeem niet en vonden het fantastisch! Ik heb nog nooit zo’n lang applaus gekregen en naderhand zijn zelfs mensen die we nog nooit hadden gesproken naar ons toe gekomen om te vertellen dat ze het zo leuk vonden :). Het enthousiasme en competitief gedrag bij de vragen was natuurlijk al tijdens de presentatie merkbaar, wat het ook geweldig maakte om te doen.

Vorige week zondag, een week voor het tentamen, arriveerde mijn taxi in Zwitserland. Omdat ik toch vooral moest leren, heb ik alleen maandagavond met mijn ouders gegeten en hebben ze verder tot vrijdag met z’n tweeën van hun vakantie genoten. Woensdagavond heb ik met mijn huisgenoten sushi gemaakt als afscheidsdiner/feest. Mijn ouders hadden op mijn verzoek wat typisch Nederlandse cadeautjes uit de VVV voor ze meegenomen, wat ze helemaal geweldig vonden. De stroopwafels waren natuurlijk wel veruit het populairste :P. Het zijn echt super lieve mensen en ik ga ze ontzettend missen!

Afgelopen vrijdag was dan eindelijk het terrortentamen. Alsof de weergoden wisten dat we naderhand weer naar buiten mochten, was het in tegenstelling tot de laatste weken opeens weer boven de 25ºC. Kort over het tentamen: ik vond het moeilijk, maar het ging redelijk en ik heb zo hard gestudeerd dat ik niet kan geloven dat ik het niet heb gehaald :P. We zullen het zien, over twee weken zou ik uitslag moeten hebben. De laatste tien minuten van het vier uur durende tentamen had ik een beetje moeite met concentreren, omdat toen de pizza’s werden binnengebracht voor de feedback-lunch met onze begeleiders. Na deze gezellige afsluiting op de universiteit was het tijd om naar het meer te gaan. Een hele tijd geleden, toen we nog dachten dat we een eeuwigheid in Genève zouden blijven, zijn Edith, Evelien, Maxime, Nina en ik namelijk zo gek geweest om elkaar te beloven dat we niet uit Zwitserland zouden vertrekken vóór we het meer in waren gesprongen… Echt waar, ik weet niet wat ons bezielde (het water was niet warmer dan 6ºC) maar we hebben het gedaan en het was cool! :)
’s Avonds hadden we een afscheidsfeestje georganiseerd in onze stamkroeg ‘L’éléphant dans la canette’ voor iedereen die we de afgelopen drie maanden hebben leren kennen. Het was een fantastische avond, die natuurlijk helemaal niet meer stuk kon toen we kersvers geïmporteerde stroopwafels gingen uitdelen ;).

De zaterdag heb ik vooral besteed aan inpakken en souvenirs kopen, want daar had ik natuurlijk tot het laatste moment mee gewacht, maar ik kon echt niet zonder een Zwitsers zakmes thuiskomen. ’s Avonds heb ik met de gebruikelijke groep van vijf kaasfondue gegeten als afsluiting. Het was heerlijk, al paste het niet helemaal bij het weer. Het was namelijk door de föhn (zo noemen ze de warme wind daar :P) zo lekker dat we tot middernacht zonder jas aan het meer hebben kunnen zitten (nee, deze keer niet in het meer).

Zondag was het alweer de laatste dag… Om twaalf uur ben ik met een stel Zwitsers de rest van de meiden gaan uitzwaaien op het vliegveld, waarna ik voor het laatst terugging naar mijn kamer aan het grootste plein van Genève, waar mijn ouders al klaar stonden om mijn spullen in de auto te laden. We waren van plan om de reis over twee dagen te verdelen, maar het ging zo soepel (of mijn vader reed zo hard) dat we dezelfde dag vlak voor middernacht thuis waren. Toen we bij de grens verwelkomd werden door grote lichtgevende borden waarop in drie talen stond aangegeven dat je niet meer naar Nederland hoefde te komen om drugs te halen, voelde ik me meteen weer helemaal thuis :P. Gisteren en vandaag ben ik vooral aan het genieten van bruine boterhammen (met hagelslag), vis en vlees, en ben ik wanhopig op zoek naar dingen die veranderd zijn. Gelukkig hebben we een nieuwe verjaardagskalender op de wc hangen.

Ik hoop dat jullie het de afgelopen maanden even leuk vonden om mijn verhalen te lezen als ik het vond om ze te schrijven. Ik kijk in ieder geval terug op een fantastische tijd met ijshockeywedstrijden, citytrips, deeltjesversnellers, homofeesten, ski-avonturen, Japanse pyjama’s, de ‘bise’ en de ‘föhn’ en nog veel meer. Dan neem ik nu voor de laatste keer afscheid op deze weblog, in de wetenschap dat ik jullie allemaal heel snel weer zal zien! :)

Heel veel liefs,
Marlieke