Servetten kunnen wel ijshockeyen

Om even in te gaan op iedereen die denkt dat ik hier op vakantie ben: ik vergeet het dan wel altijd als we weer iets leuks aan het doen zijn, maar ik studeer nog steeds veel hoor! ;) Zeg maar heel veel, al wordt het gestaag minder door gebrek aan motivatie en het steeds lekker wordende weer. Het motivatieprobleem komt trouwens echt niet doordat ik infectieziekten niet interessant vind. We gaan hier alleen dieper in op moleculaire biologie dan me lief is en weken achter elkaar bijna dagelijks in de bieb zitten is gewoon vermoeiend. Zeker omdat de Zwitsers een stuk minder uitvoeren. Er staat namelijk een hele handige tekstvervangende samenvatting op internet… in het Frans! Gelukkig zijn de meeste lessen nog steeds in het Engels. Zo hadden we vorige week een les over handen wassen. Oké, ik moet toegeven dat het officieel over hygiëne in het ziekenhuis ging, maar het enige wat ik eraan over heb gehouden is een flesje hopigel (een ontsmettingsmiddel voor je handen waar ze hier heel trots op zijn, omdat het in het ziekenhuis van Genève is bedacht), en lekker ruikende handen. Toch zal ik de leraar ook niet snel vergeten, die zeer enthousiast en onvermoeibaar het zinnetje “make hand hygiene!” bleef herhalen.

Via de universiteit zijn we vorige week aan gratis kaartjes gekomen voor een ijshockeywedstrijd tussen Genève-Servette en Ambri Piotta, een club uit het Italiaanse deel van Zwitserland. Schijnbaar zijn de Servetten al het hele seizoen aan het verliezen, maar speciaal voor ons wonnen ze afgelopen donderdag met 4-0. :) Ik snap wel waarom de kaartjes gratis waren, want we hadden staanplaatsen achter het net aan een korte zijde, waardoor de puck vaak onmogelijk te zien was. Bij de helft van de goals stond ik alleen maar te juichen omdat de rest van het thuispubliek dat ook deed, maar dat maakte de ervaring zeker niet minder leuk! Hoofden die tussen de wand en de tegenstander geplet werden, scheidsrechters die zo snel tussen twee mannen met teveel testosteron in stonden, dat ze nog niet eens de kans hadden om het gevecht te beginnen, hooligans die dezelfde liedjes zongen als voetbalsupporters, stomme cheerleaders… Topsfeer!

Ons zaterdagse tripje hedden we het afgelopen weekend verplaatst naar de zondag. Gewoon voor de variatie. Of misschien wel zodat we het vrijdagavond laat konden maken in de kroeg ;). Dit keer was het doel Yvoire, een klein Frans middeleeuws plaatsje aan het meer van Genève. Het zag er echt heel schattig uit en de plantenbakken beginnen ondertussen ook al steeds meer kleuren te vertonen. Het leukste deel van de dag was echter de bijna 70 km die we onderweg waren. We zijn namelijk gaan fietsen! Ik had nooit verwacht dat ik als Hollander een fietstocht zo bijzonder kon vinden. Maarja, ik had dan ook al twee maanden niet gefietst. In het eerste stuk door de stad ben ik alleen maar wegen overgestoken bij zebrapaden, omdat ik niet anders gewend was :P. Het heuvelachtige terrein met wegen door wijngaarden, Franse en Zwitserse dorpjes en uitgestrekte weilanden, met bijna constant uitzicht over het meer en alle bergen eromheen is natuurlijk ook totaal anders dan ik gewend ben. Het was echt heerlijk om bergaf te kunnen racen zonder iets te doen (behalve af en toe in je remmen knijpen) en dankzij de geweldige fiets van mijn huisgenootje vloog ik bijna zonder moeite de volgende berg weer op. Wat ze hier wel moeten leren, is fatsoenlijk fietspaden aanleggen. Op veel plekken is het normaal om tussen de auto’s te fietsen of is het onduidelijk of de strook naast de weg een fiets- of voetpad is. Als er wel een duidelijk fietspad is, kan het nog zijn dat je wel heen, maar niet terug kunt, of dat het ergens midden op de weg ophoudt. Laten we zeggen dat ik blij was met mijn helm. :P

Wij Nederlanders kunnen natuurlijk niet uit Zwitserland vertrekken zonder dat we iedereen hier aan een verslaving hebben geholpen. Ik weet niet waar jullie nu allemaal aan denken, maar ik heb het gewoon over verslavingen aan typisch Nederlands eten ;). Vorige week heb ik hutspot voor mijn huisgenoten gemaakt. Het was een groot succes, wat me wel verbaasde, aangezien het de eerste keer was dat ik het maakte :P. Afgelopen maandag hebben we onze medestudenten tijdens een picknick hagelslag, Goudse kaas, stroopwafels en drop laten proeven, die de ouders van Evelien hadden meegenomen toen ze haar kwamen opzoeken. Het viel mee, bij de dropjes hadden de meesten niet eens het idee dat we ze probeerden te vergiftigen.

Zo, met dit verhaal kunnen jullie weer even vooruit. Als je de mogelijkheid hebt, hoop ik dat je het buiten in het zonnetje hebt gelezen, want ik krijg de laatste dagen alleen maar berichten vanuit Nederland over het lekkere weer. Gelukkig is het hier minstens even lekker. Ik weet zeker dat ik nog nooit zo bruin ben geweest vóór april :).

Bisous,
Marlieke