You can call me Monica
Door: Marlieke Dietz
Blijf op de hoogte en volg Marlieke
27 Februari 2012 | Zwitserland, Genève
Ik blijf tegen iedereen die ik de afgelopen week heb ontmoet, volhardend zeggen dat ik pas drie weken in Genève ben. Toen ik echter eens fatsoenlijk na ging denken, kwam ik erachter dat ik er hier toch echt al een maand op heb zitten. Aan de manier van studeren ben ik ondertussen helemaal gewend. Ik begin ook weer meer mezelf te worden door gestaag steeds verder achter te lopen. Maar maak je geen zorgen! Ik ben nog steeds bijna dagelijks in de bieb te vinden, dus de schade blijft beperkt :P. Ik kan niet zeggen dat ik de hoeveelheid details die we hier moeten leren allemaal even interessant vind, maar wat ze in Leiden ook zouden moeten invoeren, zijn klinische vaardigheden vanaf het tweede jaar. Dinsdag mochten we namelijk twee uur lang bij elkaar naar lymfeklieren zoeken. En ja, dat vind ik nou leuk!
Wij Nederlanders zijn natuurlijk niet de enige buitenlandse studenten in Genève. Omdat al die studenten natuurlijk niet uitsluitend voor hun studie komen, is er een speciale organisatie (het Erasmus Student Network) die feesten, trips en cursussen Frans organiseert. Zo is er iedere woensdagavond een ‘pubnight’, waar je onder het genot van een veel te duur drankje en loeiharde muziek mensen van over de hele wereld kunt leren kennen. Afgelopen woensdag was de eerste keer en ik heb meteen met studenten uit Duitsland, Spanje, Canada, Colombia, Singapore en België kennis gemaakt. Hartstikke leuk! Ik heb alleen wel gemerkt dat de meeste mensen niet verder komen dat Monica als ik me voorstel. Ook zonder muziek op de achtergrond blijft mijn naam in de meeste talen moeilijk uit te spreken, dus laat ik het er vaak maar bij :P.
Donderdag was er op de geneeskundefaculteit een borrel waar ik ook weer heel veel namen heb geleerd, om ze vervolgens op een paar na weer allemaal te vergeten… Ik blijf me verbazen over de hartelijkheid van de mensen hier. Er kwam zelfs een meisje uit ons jaar naar me toe die vond dat ze toch echt even haar excuses moest aanbieden, omdat ze nog niet eerder naar ons toe was gekomen om kennis te maken. Ook heb ik met twee jongens gesproken die vorig jaar met dezelfde uitwisseling naar Leiden zijn geweest. Geweldig om in het Engels over fietsen, grachten en stroopwafels te praten! Naderhand zijn we met heul veul mensen naar de McDonald’s geweest, wat hier (je raad het al) echt niet goedkoop te noemen valt. Echt lekker heb ik het ook nooit gevonden, maar dat was voordat ik de McFlurry Toblerone had geproefd!
Vrijdagmiddag heb ik voor het eerst van mijn leven (shame on me) bloed gedoneerd. En dan wel aan de Zwitsers. Ben ik nu een overloper of gewoon gul? ;) Ik was in ieder geval nooit op het idee gekomen als een werkgroepgenootje niet had gevraagd of ik zin had om met haar mee te gaan. Omdat ik het nooit eerder had gedaan, kreeg ik een uitgebreide uitleg (inclusief film) en vragenlijst. Allemaal in het Frans! Ik was best wel trots op mezelf dat ik het allemaal begreep :P. Ook kreeg ik een gratis lunch en moest ik even 3 trappen op en neer rennen, omdat mijn hartslag officieel te laag was (52 beats/min voor de geneesco’s onder ons) en ze wilden controleren of het wel normaal omhoog zou gaan bij inspanning. Eigenlijk was het gewoon een hele leuke ervaring :).
Omdat we maar geen genoeg kunnen krijgen van het mensen leren kennen, zijn we vrijdagavond naar een huisfeest geweest. Dat was voor de verandering weer eens ontzettend leuk, al begon het slaaptekort me wel parten te spelen. Als ik dacht dat ik al die namen met een gerust hart weer kon vergeten, had ik het mis. Toen ik zondag samen met Nina in de bieb zat te studeren, sprak een meisje ons aan: “hey, zijn jullie niet Nina en Marlieke (of iets wat erop leek, het klonk in ieder geval beter dan Monica) van het huisfeestje van vrijdag?”. Ik schaamde me echt kapot, want ik had haar niet eens herkend. Laat staan dat ik haar naam had onthouden! Gelukkig vond ze dat niet erg en stelde ze zelfs voor om een keer samen iets te gaan drinken.
Eigenlijk mocht ik van de verpleegster van de bloedbank op zaterdag nog niet sporten, maar we hadden al afgesproken om te gaan wandelen op de Mont Salève, een berg net over de grens in Frankrijk. Gelukkig gaat er een kabelbaan naar boven, waardoor we in het rondje dat we over het plateau hebben gelopen maar ongeveer 300 meter hoogteverschil hebben afgelegd. Dat was wel deels door de sneeuw, wat ik nog nooit had gedaan en toch wel een extra moeilijkheidsgraad bleek toe te voegen. Het was een hele mooie dag, waardoor we aan alle kanten van de berg een prachtig uitzicht hadden. Alleen in het dal was het vrij heiig, waardoor Genève zelf niet heel goed te zien was (zie foto’s). Ook was het zo warm dat ik zelfs een tijd in mijn t-shirt heb rondgelopen! Eventjes had ik het gevoel dat het hoogzomer was en ik net als ieder jaar op vakantie in de Alpen was :).
Liefs,
Marlieke
Wij Nederlanders zijn natuurlijk niet de enige buitenlandse studenten in Genève. Omdat al die studenten natuurlijk niet uitsluitend voor hun studie komen, is er een speciale organisatie (het Erasmus Student Network) die feesten, trips en cursussen Frans organiseert. Zo is er iedere woensdagavond een ‘pubnight’, waar je onder het genot van een veel te duur drankje en loeiharde muziek mensen van over de hele wereld kunt leren kennen. Afgelopen woensdag was de eerste keer en ik heb meteen met studenten uit Duitsland, Spanje, Canada, Colombia, Singapore en België kennis gemaakt. Hartstikke leuk! Ik heb alleen wel gemerkt dat de meeste mensen niet verder komen dat Monica als ik me voorstel. Ook zonder muziek op de achtergrond blijft mijn naam in de meeste talen moeilijk uit te spreken, dus laat ik het er vaak maar bij :P.
Donderdag was er op de geneeskundefaculteit een borrel waar ik ook weer heel veel namen heb geleerd, om ze vervolgens op een paar na weer allemaal te vergeten… Ik blijf me verbazen over de hartelijkheid van de mensen hier. Er kwam zelfs een meisje uit ons jaar naar me toe die vond dat ze toch echt even haar excuses moest aanbieden, omdat ze nog niet eerder naar ons toe was gekomen om kennis te maken. Ook heb ik met twee jongens gesproken die vorig jaar met dezelfde uitwisseling naar Leiden zijn geweest. Geweldig om in het Engels over fietsen, grachten en stroopwafels te praten! Naderhand zijn we met heul veul mensen naar de McDonald’s geweest, wat hier (je raad het al) echt niet goedkoop te noemen valt. Echt lekker heb ik het ook nooit gevonden, maar dat was voordat ik de McFlurry Toblerone had geproefd!
Vrijdagmiddag heb ik voor het eerst van mijn leven (shame on me) bloed gedoneerd. En dan wel aan de Zwitsers. Ben ik nu een overloper of gewoon gul? ;) Ik was in ieder geval nooit op het idee gekomen als een werkgroepgenootje niet had gevraagd of ik zin had om met haar mee te gaan. Omdat ik het nooit eerder had gedaan, kreeg ik een uitgebreide uitleg (inclusief film) en vragenlijst. Allemaal in het Frans! Ik was best wel trots op mezelf dat ik het allemaal begreep :P. Ook kreeg ik een gratis lunch en moest ik even 3 trappen op en neer rennen, omdat mijn hartslag officieel te laag was (52 beats/min voor de geneesco’s onder ons) en ze wilden controleren of het wel normaal omhoog zou gaan bij inspanning. Eigenlijk was het gewoon een hele leuke ervaring :).
Omdat we maar geen genoeg kunnen krijgen van het mensen leren kennen, zijn we vrijdagavond naar een huisfeest geweest. Dat was voor de verandering weer eens ontzettend leuk, al begon het slaaptekort me wel parten te spelen. Als ik dacht dat ik al die namen met een gerust hart weer kon vergeten, had ik het mis. Toen ik zondag samen met Nina in de bieb zat te studeren, sprak een meisje ons aan: “hey, zijn jullie niet Nina en Marlieke (of iets wat erop leek, het klonk in ieder geval beter dan Monica) van het huisfeestje van vrijdag?”. Ik schaamde me echt kapot, want ik had haar niet eens herkend. Laat staan dat ik haar naam had onthouden! Gelukkig vond ze dat niet erg en stelde ze zelfs voor om een keer samen iets te gaan drinken.
Eigenlijk mocht ik van de verpleegster van de bloedbank op zaterdag nog niet sporten, maar we hadden al afgesproken om te gaan wandelen op de Mont Salève, een berg net over de grens in Frankrijk. Gelukkig gaat er een kabelbaan naar boven, waardoor we in het rondje dat we over het plateau hebben gelopen maar ongeveer 300 meter hoogteverschil hebben afgelegd. Dat was wel deels door de sneeuw, wat ik nog nooit had gedaan en toch wel een extra moeilijkheidsgraad bleek toe te voegen. Het was een hele mooie dag, waardoor we aan alle kanten van de berg een prachtig uitzicht hadden. Alleen in het dal was het vrij heiig, waardoor Genève zelf niet heel goed te zien was (zie foto’s). Ook was het zo warm dat ik zelfs een tijd in mijn t-shirt heb rondgelopen! Eventjes had ik het gevoel dat het hoogzomer was en ik net als ieder jaar op vakantie in de Alpen was :).
Liefs,
Marlieke
-
27 Februari 2012 - 10:01
Selma:
Heej Marlieke,
Tjah.. de tijd gaat snel als je het naar je zin hebt en vooral als je ergens andes bent ;)
Fijn om te lezen dat je jezelf niet kwijt bent geraakt daar in Geneve! Haha. Tjah.. dan zal ik maar zeggen, tot gauw! ;)
Xxx -
27 Februari 2012 - 10:06
Frank:
Leuk dat je integratie in de Geneefse (studenten)gemeenschap zo goed en vooral snel verloopt. In dit kader had ik nog niet eerder vernomen dat daar het aftasten van elkaars lymfeklieren bij hoort. Eventuele volgende stappen graag eerst even met 'thuis' overleggen ;-)
Take care! -
27 Februari 2012 - 12:13
Meia:
Mooie foto's, grappig verslag! Hoe kun je nu 2 uur naar klieren zoeken leuk vinden? Maarja, ieder zijn meug. Die Macflurry Toblerone lijkt mij wel wat, de Kitkat vind ik ook erg lekker, maar de Lion was favoriet (maar die is er niet meer) -
27 Februari 2012 - 15:28
Eefje:
Heey Marlieke,
Hihi, zo te lezen vermaak je je nog wel in Geneve. Leuk verhaal weer:)!
X Eefje! -
27 Februari 2012 - 21:23
Kyra:
Hey meid!
Leuk om al je verhalen te lezen, volgens mij heb je 't goed naar je zin! Blijf vooral schrijven :) en Monica is ook een leuke naam hoor...
Liefs,
Kyra -
04 Maart 2012 - 12:58
Elly:
Vol verwachting klopt ons hart.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
