Kaas, kaas en nog eens kaas

En dan ben je opeens voor de tweede keer tante geworden! Dinsdagochtend 6 maart om 2 uur ’s ochtends is mijn neefje Bas geboren. Gefeliciteerd Wouter en Eveline! Beetje jammer dat ik hem de komende twee maanden alleen op skype zal kunnen zien, maar ik mag natuurlijk niet klagen. ;)

Ik weet niet of iedereen het een goede manier vond om het nieuwe blok in te luiden, maar maandagochtend kwamen alle Leidse studenten al hoestend en snotterend de collegezaal binnen. Het zou natuurlijk ook kunnen dat we elkaar allemaal hebben aangestoken, aangezien er geen dag voorbij gaat zonder dat ik in iemand van de groep zie. Ja, dat is vaak, maar toch vind ik het leuk, aangezien ik in korte tijd met vier andere meiden al een hele hechte band heb opgebouwd. Met z’n vijven zoeken we iedere week weer iets leuks uit om te doen, want alleen maar studeren (wat ik begin afgelopen week vooral heb gedaan), ben ik toch wel behoorlijk snel zat.

Toen we vrijdag eindelijk weekend hadden, zijn Nina en ik daarom ook met toeristische omwegen naar l’office de tourisme en de supermarkt gelopen. Daaronder valt ook een omweg voor een Chevrolet… Ja, je hoort het goed! Wij meiden die niks van auto’s weten, zijn serieus omgelopen om een auto te bewonderen. Op dit moment is de Autosalon van Genève bezig, één van de grootste autobeurzen ter wereld, maar eigenlijk hoeven we daar niet eens heen. Op straat stikt het van de Mini Coopers en asociaal grote auto’s van alle ‘normale’ merken, maar we komen ook vaak genoeg Porsches, Lamborghini’s, Land Rovers en zelfs Ferrari’s tegen! We worden al steeds beter in het herkennen van auto’s, maar dan wel alleen de dure merken :p.
’s Avonds hebben we bij Edith thuis raclette gegeten. De zoon van de familie waar ze bij woont, studeert in Finland en was met een stel vrienden een weekje gaan skiën in Zwitserland. Vrijdag gingen ze allemaal hem thuis eten en waarom weet ik niet, maar wij waren dus ook uitgenodigd J. Ontzettend leuk, want raclette is een typisch Zwitsers gerecht, wat al die buitenlanders natuurlijk niet kenden. De officiële manier is wat moeilijker, maar wat wij hebben gedaan is een dik plak raclette (een kaarssoort) in een gourmetpannetje laten smelten en het over je aardappels gieten. Heerlijk!

Ondertussen maken we er een gewoonte van om op zaterdagochtend achterlijk vroeg op te staan. Deze keer moesten we om 8.15 uur de bus naar Annecy, een mooi stadje in Frankrijk, halen. Ik was er toevallig al een keer eerder geweest, maar dat was drie jaar geleden, dus kwam lang niet alles me bekend voor :P. Met de zon en stralend blauwe lucht leek het net zomer en we hebben als echte toeristen het oude centrum, het meer, kasteel en klooster bezocht. De foto’s spreken voor zich ;).

We waren natuurlijk niet zonder reden zo vroeg vertrokken. We moesten namelijk op tijd weer terug om bij Jérome tartiflette te gaan eten :). Jérome is Frans, wilde ons even van de goddelijke Franse cultuur laten proeven en is mijn ‘buddy’. Toen we naar Genève gingen, kreeg iedereen een buddy toegewezen die de taak had om je een beetje wegwijs te maken in de stad en de universiteit. Dat is ondertussen niet meer nodig, maar de buddy’s zijn ook vooral heel handig gebleken voor het leren kennen van geneeskundestudenten. Ook deze keer weer. Naast ons had Jérome namelijk ook zijn hele vriendengroep uitgenodigd. Het was zo lekker dat ik veel te veel heb gegeten. Ik plofte zowat uit elkaar, maar tijd voor een after-dinnerdip was er niet. Naderhand zijn we namelijk met z’n allen nog naar een verjaardag van iemand die ik niet kende en een feest van de technische hogeschool geweest. Zo’n dag vind ik best een goed excuus om zondag pas om half twee wakker te worden door je wekker :p.

Liefs,
Marlieke